Çocuklar çeşitli kişiliklere sahiptirler. Duygusal, gerçekçi, canlı ve mantıklı gruba ait çocuklar vardır. Her çocuğun farklı olduğu inkâr edilmez bir gerçektir. Ama yine de bunların arasında aynı oyunları seven, aynı şeylere karşı ilgi duyan, düzene karşı aynı tutumları sergileyen, strese benzer tepkiler veren, arkadaşlık, ödev, spor ve kavga anlayışı benzer olanlar da vardır.
Çocukların bazı noktalarda birbirlerine benzemeleri, aynı fikirlere sahip olmaları yaşlarına ya da akrabalık derecesine bağlı değildir. Bunun nedeni aynı gruba ait olmalarıdır. Çocukların kişiliği 4 ana grupta sınıflandırılabilir. Bunlar hayalci – duygusal, gerçekçi – sorumlu, neşeli – maceracı ve planlı – mantıklı gruplardır. Bazen hem hayalci – duygusal, hem de gerçekçi – sorumlu gruba ait çocuklar da olabilir. Her grubun kendine has özellikleri ve düzenleri vardır. Çocuğunuzun hangi gruba ait olduğunu bulmak, heyecanlı bir oyun gibidir. Bunu öğrenmek çocuğun yeteneklerini geliştirmek ve zayıf yönlerini bulmak açısından çok önemlidir. Çocuğunuzun eksik yönlerini tamamlarken, anlayışlı ve sabırlı olmalısınız.
Çünkü maceracı bir gruba ait olan bir çocukla, mantıklı çocuk aynı şeylerden hoşlanmayabilir. Ya da sorumlu çocuğun güven anlayışı, duygusal çocuğu sıkabilir. Burada asıl önemli olan, çocuğun ait olduğu grubun yetişkinler tarafından kabul edilmesi ve bunun değiştirilmeye çalışılmamasıdır. Çocuğun kişiliğini değiştirmek mümkündür, fakat bunu yapmak ciddi sorunlara neden olabilir.
Uzmanlar, “Çocuğu olduğundan farklı yetiştirmek, onu olduğu gibi kabul etmemek anlamına gelir. Çünkü çocuğa bu şekilde Seni olduğun gibi sevmiyoruz’ mesajı verilir. Bu mesajı alan bir çocuk bunalıma düşebilir ve üzüntüden hastalanabilir” diyor. Oysa çocuğun kişiliğine uygun bir yetiştirme tarzı onun duygusal ve fiziksel gelişimini hızlandırır ve kendini güvende hissetmesini sağlar. Çocuğunuza karşı özellikle, arkadaşlarıyla ya da okulla sorunları olduğunda, eşinizden ayrıldığınızda, sevdiği bir insanı kaybettiğinde anlayışlı olmaya ve onu desteklemeye özen göstermelisiniz.
Duygusal çocuklar, içine kapanık ve çok hassas olurlar.
Başkalarının (örneğin ailelerinin ve yaşıtlarının) yakınlığına ihtiyaç duyarlar. Yakınlarıyla birlikte üzülür ve sevinirler. Sürekli armağanlar vermek ve onlar hakkında her şeyi bilmek isterler (örneğin, “Ninem nasıl bir kadındı?” ya da “Dedem küçük bir çocukken nasıl yaşardı ?” gibi). Diğer gruplara ait hiçbir çocuk insanların nasıl olduğuyla, neler hissettikleriyle bu kadar ilgilenmez. Duygusal çocuklar masal ve hikayeleri çok severler, bu nedenle çok iyi bir dinleyici ve aynı zamanda çok iyi bir anlatıcıdırlar. Konuşmayı erken dönemde öğrendiklerinden, konuşma becerileri gelişmiştir.
Tiyatro ya da oyunlarda kendilerine verilen rolleri başarıyla canlandırırlar. Bu tip çocuklar televizyon izlerken yalnız bırakılmamalıdırlar. Çünkü televizyon programlarında izledikleri kahramanlarla kendilerini öyle özdeşleştirirler ki, dramatik sahnelerde kendilerini avutacak ve sakinleştirecek birilerine ihtiyaç duyarlar. Duygusal çocuklar sürekli ilgi ve sevgi isterler, özel ve değerli olduklarını sürekli hissetmeliler.
Karşılaşılabilecek Problemler
Bu gruba ait çocuklar “ben” ve “sen” arasında ayrım yapmakta zorlanırlar. Adeta sevdikleri kişinin içine girerler. Bu nedenle kendi “ben”ini unutup, diğer kişinin “ben”iyle yaşarlar. Onların doğrularını ve yanlışlarını kendi doğruları ve yanlışları olarak benimserler. Böylece, kolaylıkla kendi kişisel ihtiyaçlarını önemsemeye başlarlar. Sosyal aktivitelerin ve sporun önem teşkil ettiği bir ailede, çocuk kendini kaybolmuş ve yalnız hisseder. Kendisi gibi duygusal olan bir yetişkinin sevgisine ihtiyaç duyar.
Problemlere Karşı Tepkiler
Duygusal çocuk herhangi bir problemle karşılaştığında veya üzüldüğünde her zamankinden daha çok yetişkinin yakınlığına gereksinim duyar. Bazıları duygusal krizler geçirebilir, bazılarıysa daha fazla içine kapanır, üzüldüklerini belli etmezler. Çoğu da hayaller dünyasına sığınır.
Keşfetmeye Devam Edin